Heb jij last van het ‘hulpverlenerssyndroom’?
Iemand – de buurvrouw, een collega, wie dan ook- hoeft maar een half woord te zeggen en jij rukt uit. Jij als redder, altijd sta je klaar voor de ander. Moeder Theresa,, Florence Nightingale en ‘reddende engel’ wordt je ook wel genoemd: Je bent nooit te beroerd zijn om andermans leven binnen te galopperen om hun problemen op te lossen.

Ben je je ervan bewust?
→Ben je je ervan bewust dat je als geen ander mensen aantrekt die zich slachtoffer voelen?
Bij die mensen voel jij je in je element, want je kunt je daar helemaal op loslaten.

→Ben je je er ook van bewust dat je steeds een bepaalde afstand behoudt ten opzichte van de mensen om je heen?
In alles ben en blijf je de ‘hulpverlener’.

→Weet je dat je -onbewust- eigenlijk vooral jezelf daarmee helpt?
Het lijkt zo nobel en onzelfzuchtig om andere mensen steeds te bij te staan.  Anderen helpen is natuurlijk prijzenswaardig, zeker om een betere wereld te maken ermee. Je empathie en je hulpgedrag is wellicht een overlevingsmechanisme geworden.

Rol
Het gaat mis als je alleen nog maar de rol van hulpverlener speelt en je je eigen behoeften uit het oog verliest. Als de behoefte om te helpen een soort van verslaving is geworden. Dat lijdt uiteindelijk tot frustratie en teleurstelling. Je doet het met een bepaalde verwachting en daarin wordt je keer op keer teleurgesteld.

Behoefte
Meestal is de behoefte aan het geven van hulp aan anderen een onbewuste poging om met je eigen hulpbehoevendheid in het reine te komen.
Heb je je wel eens afgevraagd:

• Wat is je eigenlijke intentie en motief?
• Moet je het hebben van de dankbaarheid van je ‘patiënt’?
• Is het de behoefte aan erkenning die je krijgt?
• Is het ‘nodig zijn’ dat je een goed gevoel geeft?
• Heb je  het gevoel ‘van betekenis’ te zijn?
• Hoop je op bewondering?
• Wil je hiermee liefde krijgen?

Intentie
In feite is er niks mis mee om iemand te helpen. Het gaat erom met welke intentie je iemand helpt. Kun jij de verantwoording bij de ander laten en de ander de weg te wijzen? Denk eens na over wat je eigenlijk nodig hebt of waarnaar je op zoek bent.

Of, zit er een addertje onder het gras – waar je zelf misschien helemaal niet zo bewust van bent- en doe je het inderdaad voor erkenning, voor de dankbaarheid, geeft het je een gevoel van ‘nodig zijn’ en ‘van betekenis’ zijn?

Zorgen voor
Als dat zo is, dan kun je ook niet genieten van contacten, er zal altijd wat afstand bestaan. Het ‘zorgen voor’ geeft jou recht van bestaan. Jij denkt dat je je werk en je plicht doet, echter het gaat ten koste van jezelf. Op het moment dat jij iemand nodig hebt, staat niemand voor je klaar. Herkenbaar?

Vraag jezelf ook eens af: is het empathie of strategie wat de ander wilt?

√ Hoe lang blijf je hier nog mee doorgaan?

√ Hoe lang wil je roofbouw op je lichaam en leven plegen?

√ Hoe zou het voor je zijn als er een andere manier is om je RECHT VAN BESTAAN te claimen?

√ Hoe zou het voor je zijn om te kijken naar de oorsprong van je ‘reddersgedrag’?

√ Hoe zou het voor je zijn als je je gevoel van ‘eigenwaarde’ op een andere, fijnere manier kunt vergroten?

√ Hoe zou het voor je zijn als je overlevingsmechanisme – dat je al die jaren in leven heeft gehouden- op een andere manier gaat inzetten?

√ Hoe zou het voor je zijn om je zelfvertrouwen te vergroten en onafhankelijker te zijn?

√ Hoe zou het voor je zijn om onderscheid te kunnen maken tussen wat je zelf nodig hebt en wat de ander nodig heeft?

Recht van bestaan
Ik heb een mooie oefening waarbij je -door gebruik te maken van de verschillende chakra’s- je RECHT VAN BESTAAN kunt claimen.
Wil je meer informatie hierover? Neem gerust contact met me op!

Liefs,

Susanne

#hulpverlenerssyndroom #hulpverlener #MoederTheresa  #FlorenceNightingale #reddendeengel #Thewhiteknightsyndrome #rechtvanbestaan #overlevingsmechanisme #empathie #hulpgedrag #heeljeleven #heeljelevenin9stappen #regieoverjeleven #voorrustinjehoofd #elysioneft